De verhuizing is momenteel niets dan ellende. Geen busje, geen wasmachine en geen tijd om in te pakken. Om mezelf wat op te vrolijken denk ik even terug aan één van de mooiste momenten van DS-79.
"Ik was bij Cambuur..."
Een paar jaar geleden werd dit nog af en toe gezongen door een select groepje supporters die met dit liedje aan willen tonen dat ze de beste supporters van Dordrecht zijn. Ik hoor daar niet bij. Dordt zou toen op zaterdag spelen, maar toen we na een drie uur durende busreis in Leeuwarden aankwamen waren we nog net op tijd om te zien dat de lichtmasten uitgingen. De wedstrijd was afgelast! Omdat gelijk bekend was gemaakt dat de wedstrijd zondag werd ingehaald zijn een paar jongens in Leeuwarden achtergebleven. Ik had daar geen trek in.
Toch vind ik dat ik het volste recht heb om dit te zingen. Als ik daarna Frieslandhal, Frieslandhal zou scanderen weten de echte kenners dat ik daarmee een andere wedstrijd bedoel dan dit selecte groepje.
Ik heb het natuurlijk over de legendarische overwinning van DS-79 op Cambuur in de laatste wedstrijd van de nacompetitie van 1987.
DS had dat seizoen onder leiding van Simon Kistemaker de eerste periode gewonnen. Daarna speelde de club in de competitie niet veel meer klaar. Volendam werd kampioen en Cambuur nam als hoogst geplaatste club zonder periodetitel de plaats van Volendam in de nacompetitie in.
In de nacompetitie leefde DS weer helemaal op en de laatste wedstrijd moest de beslissing brengen. Cambuur mocht thuis tegen DS! Cambuur moest winnen, DS had aan een gelijkspel genoeg. In Leeuwarden twijfelde niemand er aan dat Cambuur het zou halen en daarmee als eerste Friese club ooit in de
eredivisie zou komen. Om dit feest te vieren werd de capaciteit van het stadion uitgebreid met noodtribunes. Ook stonden de praalwagens al klaar om na de zege de selectie in een ware triomftocht naar de Frieslandhallen te brengen.Waarom zouden ze ook anders verwachten? Cambuur had dat jaar maar één thuiswedstrijd verloren. Alleen kampioen Volendam was nog met de volle winst uit Leeuwarden teruggekeerd. Ze hadden alleen niet gerekend op de psychologische oorlogsvoering van Simon Kistemaker, nota bene voormalig trainer van Cambuur.
Ikzelf was die wedstrijd niet met één van de supporterbussen meegegaan. Heen reed ik met een mevrouw wier naam ik volledig kwijt ben en terug reed ik met mijn vader die al heel vroeg die kant op was gegaan om Kistemaker te assisteren in zijn psychologische oorlog. De mevrouw en ik zaten op de tribune naast het uitvak, tegenwoordig het kindervak van Cambuur. Ik kon dus meezingen en juichen met de busreizigers. En wat een feest werd het. Het begon al bij de warming-up. "De Kist" had de spelers geinstrueerd om vroeg op te komen en brutaalweg de helft die normaal gesproken voor de thuisploeg was op te lopen voor het rekken en strekken. De spelers van Cambuur zouden daardoor uit hun ritme gehaald worden.
De opkomst van de spelers voor de wedstrijd was het toppunt. DS had voor de gelegenheid oranje shirts aan. Inderdaad, het oranje van Volendam dat daar als enige Cambuur had verslagen! Je hoorde het hele stadion slikken toen het publiek merkte dat de tegenstander van de avond in het Volendam-oranje ging spelen. Nog voor rust was het 0-2. Cambuur miste ook nog een penalty. De meegereisde Dordtenaren waren zeker niet te beroerd om de friezen nog even in te peperen dat ze een leuk feestje misliepen. Het op jennerig toontje gezongen "Frieslandhal.. Frieslandhal.." werd de kraker van de avond.
Na de wedstrijd ben ik nog even langs het uitvak gelopen om wat voetbalmaatjes te groeten. Daarna ben ik omgelopen naar de kleedkamers waar ik temidden van de teleurgestelde Friezen mijn vader heb opgewacht. Waarschijnlijk zag ik er iets te vrolijk uit. Ik kreeg nog mot met een gedegenereerd figuur die aan mijn sjaal (die lange dunne) begon te trekken. Mijn vader kwam toch nog snel naar buiten zodat we aan de lange terugreis konden beginnen. Allebei met het zoete gevoel van de overwinning.
Alhoewel het inmiddels al wel heel lang geleden is kan ik het tegenwoordig nog steeds niet laten. Elke keer als ik in Leeuwarden kom moet ik even zingen: Frieslandhal… Frieslandhal… Frieslandhal…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten